Για αυτά τα ασήμαντα

Γι’ αυτό σε ερωτεύτηκα
γι΄αυτό το χαμόγελο
που σχηματίζεται τώρα
αμυδρά στα χείλη σου

γι’ αυτούς τους καπνούς
που έβγαζες απ’ τα αυτιά
κάθε φορά που επίτηδες
σου πήγαινα σε κάτι κόντρα

για κάθε φορά που με ρωτούσες
να σου εξηγήσω κάτι
που τάχα δεν γνώριζες
ή που ίσως και στα αλήθεια
να μην γνώριζες

για κάθε φορά που γυρνούσα
στο άδειο σπίτι και ήσουν
η πρώτη που ήθελα
να ακούσω την φωνή της

για κάθε ξενύχτι που κάναμε
μαλώνοντας για ανούσια πράγματα
μέχρι να μας βρει ο ήλιος τσακωμένους

για όσα πιστεύω πως ποτέ δεν έκανες
ακόμα και όταν η ίδια παραδέχεσαι
πως τα έκανες

για κάθε ένα ποίημα
που μου χάριζες απλόχερα έμπνευση
για σένα να σκαρφιστώ

για το δάκρυ που κυλάει τώρα
συνειδητοποιώντας πως μόλις
πως μόλις γέννησες μέσα μου
ένα νέο ποίημα

Γιατί αυτά τα ασήμαντα είναι έρωτας
αυτά τα άκρως σημαντικά