Για τον έρωτα

Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό, κάποιοι στη μοίρα, κάποιοι στην επιστήμη και κάποιοι άλλοι στη δύναμη της αγάπης, η οποία πολλές φορές μπορεί να κάνει και αυτή θαύματα ανάλογα ενός Θεού. Γιατί η αγάπη και η έκφανση του έρωτα είναι τα πιο δυνατά συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Όμως, ο έρωτας είναι μια εσωτερική ανάγκη ή μήπως μια επινόηση, μια κατασκευή του πολιτισμού μας; Ο έρωτας είναι ίσως η μοναδική δύναμη που κατορθώνει να ξεπερνάει τις ταξικές διαφορές και να ενώνει δύο διαφορετικούς ανθρώπους με τους δικούς του ισχυρούς δεσμούς και κανόνες.

Κι όμως αν το σκεφτούμε διαφορετικά, ο έρωτας δεν υπόκειται σε κανόνες, γιατί κλείνεται στη φυλακή δύο καρδιών και ενός δωματίου και τη στιγμή που οι άνθρωποι γίνονται πραγματικά ένα, αποτινάσσουν έστω και για ελάχιστα από πάνω τους όλους τους κανόνες εξουσίας που κατευθύνουν τη ζωή μας. Ο αληθινός έρωτας δεν αγοράζεται, είναι η απόλυτη ελευθερία της αγάπης μεταξύ δύο ατόμων που ανθίζουν μαζί μέσα σ’ αυτόν.

Και μόνο διαμέσου του έρωτα, του έρωτα για ένα πρόσωπο ή ένα μη πρόσωπο, για μια ιδέα ή για ένα ιδανικό, έρχεται ο κάθε άνθρωπος αντιμέτωπος με το βαθύτερο είναι του, με το καθρέφτισμά του και εκεί είναι που ξεχωρίζουν όσοι αγαπάνε πραγματικά, από όσους λένε πως αγαπάνε. Γιατί η αγάπη δε χωράει σε μια λέξη, αλλά βλασταίνει απ’ τις πράξεις που γίνονται για χάρη της, γιατί η αγάπη δεν περιορίζεται στον έρωτα αλλά πηγαίνει πολύ πέρα απ’ αυτόν ως η θυσία του εαυτού σου για χάρη κάποιου άλλου ανθρώπου.

*Απόσπασμα απ’ το «Όταν γνώρισα τα μάτια σου» (24γράμματα, 2020)