Το άρωμα σου

Κάθε λάθος πάντα εκεί
να μυρίζει το άρωμα σου
να φοράει την ποδιά σου
και να με πολιορκεί

να μου γνέφει πονηρά
να τρυπώνει στα κρυφά
να με παίρνει αγκαλιά
και να κλαίει γοερά

να σκουπίζω απαλά
κάθε δάκρυ που γεννά
τα σπαστά σου τα μαλλιά
και τα σώματα αδειανά

δίχως σκέψη να μεθώ
στου κορμιού σου το ποτό
μόνος ύστερα βουτώ
στης ζωής μου τον βυθό

δεμένος με φύκια
στης μνήμης το άρμα
μπλεγμένος σε δύχτια
αγκαλιά με το κάρμα

δεν έχω άλλα να πω
το μελάνι στεγνό
μόνο το σ΄ αγαπώ
και στο βάθος κενό