Γράψιμο σημαίνει απελευθερώνομαι. Πρώτα γράφεις για τον εαυτό σου και ύστερα για τους αναγνώστες. Όταν γράφεις μια ιστορία, τη διηγείσαι αρχικά στον εαυτό σου. Το υλικό σου ξεκινάει να υπάρχει μόνο για σένα, αλλά σταδιακά αυτονομείται και οι διαστάσεις του ξεφεύγουν από σένα.

Συγγραφέας γίνεσαι επειδή διαβάζεις και γράφεις, δε χρειάζεσαι σεμινάρια δημιουργικής γραφής περισσότερο απ’ όσο χρειάζεσαι ένα καλό βιβλίο που θα μιλήσει μέσα σου. Μαθαίνεις καλύτερα διαβάζοντας πολύ και γράφοντας πολύ, άλλωστε τα πιο χρήσιμα μαθήματα είναι αυτά που διδάσκεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου καθημερινά.

Γράφω σημαίνει βρίσκω κομμάτια του εαυτό μου που δεν γνώριζα πως υπάρχουν μέσα μου, σημαίνει ξεγυμνώνομαι και αφήνω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου λάφυρα στα πόδια του εκάστοτε αναγνώστη. Το γράψιμο δεν αφορά τα πλούτη, εκτός αν πρόκειται για τον συναισθηματικό πλουτισμό όσων επιλέγουν να σε διαβάσουν. Το γράψιμο είναι μια μοναχική και επίπονη διαδικασία, μα συνάμα τόσο δημιουργική, η οποία σου ζητά να ξεπερνάς συνεχώς τον εαυτό σου.

Κάθε λέξη, κάθε γράμμα έχει το ιδιαίτερο νόημά του στη σκέψη του συγγραφέα. Κάθε αναγνώστης θα ερμηνεύσει, όμως, με τον δικό του τρόπο κάθε λέξη, κάθε γράμμα και θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Αυτό αποτελεί και την αδιαμφισβήτητη μαγεία της συγγραφής.

Όταν βουτάς στα χέρια σου το μολύβι και αρχίζεις να γεμίζεις τις λευκές σελίδες ή λίγο πιο άχαρα όταν πατάς τα πλήκτρα του υπολογιστή νιώθεις πως ξεφεύγεις απ’ τον εαυτό σου, νιώθεις πλήρης, απαλλαγμένος από δεσμεύσεις και περιορισμούς, ο απόλυτος δημιουργός του δικού σου μικρού σύμπαντος. Κάθε μέρα υφαίνεις ένα ακόμα εκατοστό πάνω στο πανωφόρι του λόγου σου μέχρι να πάρει το τελειωτικό του σχήμα και να το μοιραστείς με τόσους ακόμα ανθρώπους, που σε όλους θα έχει να πει και κάτι διαφορετικό.

Άρχισα να σκαρφίζομαι τους πρώτους μου στίχους στο Γυμνάσιο. Στη συνέχεια αγάπησα τη λογοτεχνία, διαβάζοντας τους κορυφαίους Έλληνες συγγραφείς, τον Βιζυηνό, τον Καζαντζάκη και τον Λουντέμη. Έπειτα ήρθα σ’ επαφή με τους αξεπέραστους Γάλλους και Ρώσους συγγραφείς, τον Ντοστογέφσκι, τον Γκόρκι, τον Ουγκό.

Σταδιακά έγραφα όλο και περισσότερα ποιήματα, πριν επιχειρήσω την πρώτη άγουρη συγγραφική μου απόπειρα και την αφήσω για χρόνια σκονισμένη στη βιβλιοθήκη μου. Ώσπου, μετά από χρόνια, τη δουλέψω ξανά και «γεννηθεί» το πρώτο χάρτινο «παιδί», το «Ένα βιβλίο για τον Οδυσσέα», ένα «παιδί» μάλιστα με κινητικά προβλήματα, αλλά με μεγάλη όρεξη για ζωή και αγάπη.

Μετά από δύο χρόνια, ψάχνοντας για μια δημιουργική διέξοδο κατά τη δύσκολη περίοδο της καραντίνας, καταπιάστηκα με το δεύτερο χάρτινο «παιδί», το «Όταν γνώρισα τα μάτια σου», ένα βιβλίο αγάπης, το οποίο καταπιάνεται με το δυστυχώς τόσο επίκαιρο ζήτημα της ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας που μαστίζει την ελληνική κοινωνία.

Το 2021, κατά την επετειακή χρονιά συμπλήρωσης 200 χρόνων από το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης, κυκλοφόρησε η ιστορική-λαογραφική μελέτη μου σχετικά με το χωριό μου, αλλά και τη δράση και τον ρόλο των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, των Ντρέδων, για την πραγμάτωση του πανεθνικού οράματος της απελευθέρωσης, με τίτλο «Από του Λάπι έρχομαι».

Παράλληλα, έχω συμμετάσχει στους επετειακούς τόμους της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων για τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την εθνική εξέγερση ενάντια στον μακραίωνο τουρκικό ζυγό, αλλά και τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή.

Τέλος, διήγημά μου έχει συμπεριληφθεί στον συλλογικό τόμο «Από απόσταση φτιαγμένα», ο οποίος περιλαμβάνει 15 σύντομα διηγήματα, τα οποία καταπιάνονται με το ζήτημα των διαπροσωπικών σχέσεων τον καιρό της καραντίνας.

 

Το 2022 ολοκλήρωσα την εκπόνηση της διδακτορικής μου διατριβής στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου με τίτλο: «Δημοκρατικός δρόμος προς το σοσιαλισμό και σύγχρονος κοινοβουλευτισμός: Επανεκτίμηση και προοπτικές της θεωρίας του Πουλαντζά για τον μετασχηματισμό του αστικού κράτους» και τον Φλεβάρη του 2024 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κουκκίδα επεξεργασμένο τμήμα της με τίτλο: «Ο ύστερος Πουλαντζάς και ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό: Όρια και προβληματισμοί».

Παράλληλα άρθρα μου έχουν συμπεριληφθεί σε επιστημονικά περιοδικά:

-Η διαχρονικότητα ενός βιβλίου (Τετράδια μαρξισμού, 2019, τεύχ. 10).

-Επανεκτιμώντας την τομή στο έργο του Νίκου Πουλαντζά (Θέσεις, 2023, τεύχ. 163).

-Αριστερός και δεξιός ευρωκομμουνισμός: Διαφοροποιήσεις και όρια (Τετράδια μαρξισμού, 2023, τεύχ. 16).